Nasjonaldag og trykkleif

Det er ingen hemmelighet at eg er over gjennomsnittet glad i VARDAR. Det gjeld både "stifinnarvardar" og vardane på høgaste topp. Og jammen klarte eg ikkje å synge ein skikkeleg trykkleif i går på sjølvaste nasjonaldagen. Og ikkje berre at eg song feil, men den feilen vart rett og slett god for meg, så eg har sunge det inni meg fleire gonger i dag i overbevisning om at songen verkeleg er slik. Direkte forundra har eg vore over at eg i alle desse år har klart å oversjå denne detaljen. No, når eg igjen sette meg ned med teksten får eg inderleg håpe Anders Hovden kan ha meg tilgitt som har kludra med åndsverket hans og til og med funne hugnad i det. Her er verset slik eg likar det akkurat no:

"Tidi ho renn som elv mot os,

Fort skifter sumar med vetter.

Fader, ver alltid Noregs los

Radt til dei seinaste ætter!

Herre, vår Gud, vårt Noregs Gud,

Varda vårt land frå fjell til flud,

Lær oss å gå dine vegar!"